لالجین شهر جهانی سفال
بر پايه سرشماري سال 1395 خورشيدي، لالجين جمعيتي بیش از 14916نفر را در خود جاي داده است و به عنوان دومين شهر شهرستان بهار، در شمال استان همدان قرار گرفته است.
ساكنين لالجين به لهجه اي خاص از زبان تركي سخن مي گويند.
شهر لالجین یکی از قطب های گردشگری استان همدان و به عنوان مرکز سفال و سرامیک در خاورمیانه و حتی جهان شناخته شده است.
درباره پیشینه وضعيت سفالگري به طور مجتمع و انبوه در لالجين بر اساس يافتهها، بايد گفت از حدود سه قرن پيش، كار سفالگري به طور حرفهاي و با هدف توليد و عرضه به نقاط ديگر در اين منطقه رواج داشته و از حدود يك قرن پيش، رشد و رونق قابل توجهي نموده است.
این شهر، شهر مصنوعات سفالي لعابدار و بدون لعاب است. بر روي بيشتر آثار توليد شده منقوش، نقش و نگارهای هنرمندانه ای به چشم مي خورد. گويا در روزگار كهن، نخستين هنرمندي در اين شهر، از ظروف گلي و نقش و نگار آن آغاز شده است كه در آن هنگام بدون كمك چرخ هاي كوزه گري و به ياري سرانگشتان مي ساختند و در كوره ها مي پختند.
تنوع اندازههاي كوزه ها و كاسه ها
نقوش مورد استفاده بر سفال قديم لالجين. (قدمت: بيش از 50 سال)
سفالها بعد از خشک شدن با نظم و ترتیب در کوره سفال قرار ميگیرند.
اگر سفال نیاز به رنگ آمیزی داشته باشد آن را به روشهاي غوطه وري، پاشيدني، آبشاري و نقاشی، لعابكاري نموده سپس براي بار ديگر در كوره حرارت ميدهند. در حال حاضر نيز در بسياري از كارگاه ها از نقوش پيشينه دار اسليمي و ختايي با روش لعاب برجسته به توليد سفال تزييني و كاربردي مي پردازند.
لعاب هاي معروف سفالينه ها عبارتند از : فيروزه اي، سبز، آبي، حنايي(رنگي مايل به نارنجي است) ،عسلي و مشكاتي(موشي).
شيوه اصلي توليد سفال لالجين چرخكاري است. اما از شيوههاي متفاوت توليد ميتوان به روشهاي چرخكاري با فتيله هاي گل، ورقهاي، ساخت نقش برجسته و دوغابي اشاره كرد.